
कविता: म प्रकृति
–चिरञ्जीवी लामिछाने–
म प्रकृति
छाती चौडा गरेर भन्न सक्तछु
मलाई गर्व छ मेरो आफ्नै अनगिन्ती रङ्गहरूमा
मैले हिसाबै गर्न नसक्ने स्रोतहरूमारसम्पदाहरूमा
असङ्ख्य सन्तानहरूकी साझा जननी हुनुमा ।
तर मेरा सबै सन्तानहरूमा
मलाई उत्तिकै गर्व भने पक्कै छैन
मान्छे नामको एउटा सन्तान छ
मेरो ठूलो गुनासो छ भने उसैमा हो
अनि केही आस गर्न लायक
कोही छ भने पनि उही हो ।
म प्रकृति ।
म प्रकृति
त्यही दिनबाट आजित हुन थालेको हुँ
जब मेरै ऊर्जा लिईलिई विस्तार गरेको बुद्धिले
स्वार्थको नापो लगाईलगाई तोक्न थाल्यो
मेरा अङ्ग अङ्गको मूल्य
मान्छे नामको मेरै सन्तानले ।
अहिले त सोच्दैछु,
एउटै सन्तान काफी रहेछ
आमालाई पीडा दिनु र खुसी दिनुमा ।
म प्रकृति ।
डोजरे विकासको नङ्ग्राले
कोपरेका डामहरू आलै छन् ।
कलेटी परेका छन् ओठहरू
प्रदुषणका पत्रैपत्रले
निस्सासिइरहन्छु छिनछिनमै
हानिकारक ग्यासहरूले
कहिले थ...