कविता: एउटा झोले कार्यकर्ताको स्पष्टीकरण

म त एउटा बफादार झोले कार्यकता हुँ पार्टीको

कहिले कसको कहिले कसको

नेताका झोलाहरू बोकेर हिँड्ने गर्छु ।

पहिला पहिला झोलामा

कम्युनिस्ट पार्टीको घोषणापत्र हुन्थ्यो

रेडबुक हुन्थ्यो

मार्क्सवाद र लेनिनवादका ठेलीहरू हुन्थे

माओ त्से तुङ, चाउ एन लाई र तेङ स्याओ पिङका जीवनीहरू हुन्थे

किम इल सुङका लेखहरू हुन्थे

हो चि मिन्हका संस्मरणहरू हुन्थे

गोन्जालोका गाथाले भरिएका पुस्तिकाहरू हुन्थे

चे ग्वेभाराका तिलस्मी कथाहरू हुन्थे

म्याक्सिम गोर्कीको `आमा´

याङ मोको `युवाहरूको गीत´ भन्ने उपन्यासहरू

र लु सुनका कालजयी रचनाहरू हुन्थे

अनि वर्ग विश्लेषण र संसार परिवर्तन गर्ने किताबहरू हुन्थे

त्यतिबेला झोला बोक्ने मेरा हजुरबा हुनुहुन्थ्यो ।

पहिला पहिला झोलामा

रामेश, मञ्जुल, जेबी टुहुरे, अरिम, रामकृष्ण दुवाल, रायन, माधव प्रधान, ओम श्रेष्ठ, विजय सुब्बा, शम्भु राई, उदय श्रेष्ठ र लोचन भट्टराईका गीति क्यासेटहरू हुन्थे

सङ्कल्प, झिसमिसे, नौलो साहित्य, वेदना, लहर, अनुभूति, उत्साह, श्रमिक, मजदूर सन्देश, महिलामुक्ति आदि पत्रिकाहरू हुन्थे

मोदनाथ प्रश्रितका

`देवासुर सङ्ग्राम´ र `नारी बन्धन र मुक्ति´ भन्ने किताबहरू हुन्थे

मुकुन्द न्यौपाने अर्थात् उदय शर्माका

`आमा´ र `फूलबारीको कथा हवाईको व्यथा´

भन्ने गीतिनाटकहरू हुन्थे

नेत्रलाल अभागीको `सतिसाल मात्र ठिङ्ग उभिन सक्छ´

विक्रम सुब्बाको `सगरमाथा नाङ्गै देखिन्छ´

अनि विमल निभाको

`आगोनेर उभिएको मानिस´भन्ने कवितासङ्ग्रहहरू हुन्थे

त्यतिबेला झोला बोक्ने मेरा बा हुनुहुन्थ्यो ।

अहिले झोलामा

कसैका पनि किताब हुँदैनन्

कसैका पनि क्यासेट हुँदैनन्

बरु अहिले झोलामा

जग्गा प्लटिङका नक्शाहरू हुन्छन्

लालपुर्जाहरू हुन्छन्

तासका गड्डीहरू हुन्छन्

किलोका किलो सुन र तोलाका तोला सुनका गहनाहरू हुन्छन्

नोटका बिटाहरू हुन्छन्

ब्ल्याक लेबल र रेड लेबलका बोतलहरू हुन्छन्

अनि कन्डमका प्याकेटहरू हुन्छन्

अहिले झोला बोक्ने मचाहिँ नाति हुँ ।

झोला बोकेरै हजुरबा बित्नु भो

बा बुढो हुनु भो

अब मेरो पनि यो जुनी झोला बोकेरै बित्लाजस्तो छ ।