बालकविताः भाइले लेख्यो कविता

–रमेशचन्द्र घिमिरे–

“कनिकुथी गरेर
पुरै पाना भरेर
थाहा पायौ सविता ?
भाइले लेख्यो कविता”

“मैले पाना भरिनँ
साह्रै दुःख गरिनँ
मेरी दिदी सविता
तै नि लेखेँ कविता”

त्यसो भन्दा दाइले
यसो भन्यो भाइले
के हो त्यस्तो रमिता ?
कस्तो हो त्यो कविता ?

पढ्न धेरै नपर्ने
गाउन झनै नपर्ने
छक्क परिन् वविता
देखेपछि कविता ।

तीन पानाको हैन
तीन लाइनको नि छैन
तीन अक्षरमा लेखेछन्
दाइले बल्ल देखेछन्
कुरा बुझिसकेर
दङ्ग परिन् सविता
ठुल्दिदीको छोरीको
नाम रै’छ कविता ।

–भोर्लेटार लमजुङ ।