कविताः लज्जा

-लक्ष्मी ‘रेशमी’-

खोजिरहेको छु
समेटेर सारीको टुप्पोमा
अलिकति शर्मको पोको
दौराको तुनामा झुन्डिएको
थोरै स्नेह र भाइचारा ।

वल्ला घरे, पल्ला घरे
नुनतेल, चामलको पैँचो
अँगेनो सल्काउन
छ्वालिमा बलेको कोइला
मकैको खोस्टामा
राखेर बिगौती प्रेमको ।

सम्झिरहेछु
समेटेर आमाको चौबन्दीमा
अलिकति न्यानोपन
इस्टकोटको गोजीको पिप्लामेट
जिन्दगीको त्यो मिठास ।

थोरै अनुशासन र हिम्मत
माया अनि आदरभावपूर्ण संस्कार
त्यो बलियो आफ्नाको सुरक्षा घेरा
मनभरी बिश्वास र आस्था ।

लत्याएर सबै सबै
देखेर हाम्रा हर्कतहरु
लजाइरहेछ आज
पर क्षितिजपारी
बाँकीरहेको अलिकति लज्जा ।

–चन्द्रपुर, रौतहट ।